Als je als 90-jarige een jubileumfeest viert, is dit niet het eerste feestje. Zo heb ik er door de jaren heen al meerdere gehad. En niet alleen feestjes, ook mooie uitstapjes. Zo kan ik mij herinneren dat we ooit met de gehele jeugd een weekend naar Drenthe gingen in mijn tijd als jeugdspeler. Ik dacht dat het ergens in Odoorn of Schoonoord was, in ieder geval richting Emmen. Een prachtige belevenis: alle jeugdleden, jeugdleiders en bestuursleden van toen zoals bijvoorbeeld Hein Bartels, Henk Plenter en Tinus Groesz om maar een paar te noemen, allemaal samen in een groepsaccomodatie. Jaren later ging een volgende generatie naar Bakkeveen. Ik was daar niet bij, maar heb uit betrouwbare bron vernomen dat ook dat een groot succes was en een mooie herinnering voor velen.
Mooie herinneringen hebben we ook aan de diverse jubileumfeestjes. Zoals bijvoorbeeld het 50 jarig jubileum wat groots werd gevierd in het toenmalige Postiljon Motel. Er werd flink uitgepakt met muziek en artiesten en er staat bij mij nog scherp op het netvlies hoe één van de damessterren van toen, Irmgard Luders, met haar grote idool Corry Konings op het podium stond. Of hoe onze secretaris destijds, Jan Lemmen, met een leeg bierglas met een zakdoek erover als microfoon, een onvervalste “Heino-imitatie” gaf. Het zijn onvergetelijke beelden in het geheugen, waar er nog vele van zijn en ieder die op zijn of haar eigen manier herinnert.
Want herinneringen zijn er volop, de feestjes in de oude kantine (waar nu menigeen aan zijn fitheid en conditie werkt), de grote tent er naast waar Diep Triest ( of was het nu Hollands Verdriet) optrad. De reünies waar je al die jongens, waar je vroeger mee voetbalde, weer even zag en met wie je al die herinneringen kon ophalen. Herinneringen aan toernooien die je samen beleefde, bijvoorbeeld die in Zutphen. Een groot jeugdtoernooi waar we met de trein heengingen. En dat ging niet zonder slag of stoot, want probeer die horde jonge honden, die volop in de puberteit zaten, maar eens in het gareel te houden. Hendrik Nijboer en met name onze leiderLeo Visser hadden er de handen vol aan en keken later dan ook met gemengde gevoelens terug op dit weekend. Want naast het voetbal werd er ook gerookt, gedronken en nogal een loopje genomen met afspraken. Zozeer dat er gesprekken nodig waren bij thuiskomst om alle plooien weer enigszins glad te strijken. En ik kan me niet herinneren dat we daarna nog welkom waren in Zutphen, wat iets zegt over hoe wij als groep ons hebben gedragen daar. En hoewel het niet de schoonheidsprijs verdiende, tovert zo’n beeld uit het verleden jaren later toch een glimlach op het gezicht.
Reünies zijn sowieso altijd de moeite waard, even elkaar de hand schudden, elkaar weer zien na vaak jaren en tot de conclusie komen dat iedereen er ineens veel ouder uit ziet, behalve jijzelf natuurlijk… Nee zonder gekheid, bij een ieder gaan de jaren tellen, komt het besef op een gegeven moment dat je toch niet die grote voetballer bent geworden die je ooit hoopte te gaan worden. Dat het droombeeld dat jij de nieuwe Cruijff of Van Basten zou worden ook echt een droom was. En dat je blij mag zijn dat je op deze leeftijd wellicht nog af en toe tegen een bal trapt, of, als dat niet meer lukt, je met je voetbalvrienden nog even een keer langs de lijn kan schreeuwen hoe het eigenlijk zou moeten. En dan na afloop aan de bar onder het genot van een biertje dit nog eens dunnetjes over te doen.
En dit jaar zal dat niet anders zijn op de reünie. Een feest van herkenning en herinnering, weer even dat gevoel van saamhorigheid die je voelde toen je nog met elkaar elke week de strijd aanging. Maar ook het besef van het gemis! Het gemis van al die jongens waar je jaren mee hebt gevoetbald maar die er niet meer zijn. Jongens die ook een Haren-hart hadden net als jij, waar we ook prachtige herinneringen aan hebben. Het is in dat kader een mooi initiatief dat er vorige week een memorialtoernooi was, waar al deze voetbalvrienden uit het verleden herdacht zijn. Zij zijn er niet meer maar de herinneringen aan hen blijven!
Ik ben er zelf helaas niet bij, wegens vakantie elders, maar hoop met mijn columns in ieder geval een stukje aan het komende weekend te hebben bijgedragen. Door een paar van mijn herinneringen te delen hoop ik jullie gespreksstof te hebben gegeven die er mede voor zorgt dat ook dit jubileum weer een geweldige herinnering wordt!
