We zijn alweer 5 maanden verder dat Wim/Willem er niet meer is.
Tijdens het mooie initiatief voor de KWF, het 7 tegen7 toernooi, was ik weer voor het eerst op het sportpark en in de kantine. Natuurlijk komen er dan herinneringen boven ook door foto’s die werden vertoond. Op weg naar huis besefte ik dat ik jullie allen nooit bedankt heb. Wat was het mooi, die erehaag, het applaus, de witte rozen. Wat stonden er veel mensen, Wim had het prachtig gevonden!
Ook bedankt voor de vele kaarten, de mooie herinneringen in het boek dat in de kantine heeft gelegen, aanwezigheid tijdens het afscheid.
Bij deze wil ik dus, ook namens de kinderen, hartelijk bedanken. Het heeft ons goed gedaan om te zien hoe Wim ( voor jullie) Willem werd gewaardeerd.
Ellen Kant- van Zeijl
